شرب خمر در ایران
بهصورت کلی شرب خمر در ایران ممنوع و دارای مجازات است.
ولی قانونگذار برای گروهی از گردشگران با وجود شرایطی استثنا قائل شده است.
مطابق قانون مجازات اسلامی برای شرب خمر مسافران دو حالت تعریف شده است.
- گردشگر مسلمان باشد؛
چنانچه گردشگر مسلمان شرب خمر کند به مجازات حدی شرب خمر یعنی شلاق محکوم میشود.
لفظ مسلمان در قانون بهصورت عام بکار رفته است و هر مسلمانی فارغ از هر مذهب و فرقهای شامل این ماده میشود.
حتی اگر در کشور متبوع آن گردشگر، شرب خمر جرم نباشد.
گردشگر غیرمسلمان باشد
درخصوص این دسته از گردشگران موضوع کمی متفاوت است.
مطابق قوانین ایران گردشگران غیرمسلمان میتوانند مشروب (الکل) بنوشند منوط به آنکه:
- تظاهر به مصرف الکل نکند؛
- با حالت مستی در اماکن و معابر عمومی ظاهر نشود.
حقوقدانان، به رفتار و اعمالی تظاهر میگویند که مطابق آن شخص قصد دارد تا به عموم نشان دهد
در حال مصرف الکل است. البته مشاهدهی عموم مردم هم شرط است. یعنی چنانچه مسافر تظاهر
به شرب خمر کند ولی شخصی وی را نبیند مرتکب جرمی نشده است.
اماکن عمومی نیز محلهایی است که مورد استفاده و مراجعه جمعی یا عموم مردم است از قبیل هتلها، امکان گردشگری و متبرکه دینی، دانشگاهها و وسایل نقلیه عمومی و هر نوع مرکز و محل جمعی. به بیان دیگر، اماکن یا معابر عمومی به مکانهایی گفته میشود که محل عبور و مرور افراد جامعه است. حتی اگر یک یا چند نفر محدود در آنجا رفت و آمد کنند. کوچههای یک روستای خلوت بدون عبور حتی یک نفر در طول روز، همانند یک اتوبون پر از رفتوآمد مکان عمومی است و یک مکان عمومی با خلوت شدن از عمومیبودن خارج نمی شود.
کما اینکه که مکان خصوصی با شلوغشدن به مکان عمومی تبدیل نمیشود. به عبارت دیگر اماکن و یا معابر عمومی جایی نیست که الزاماً فرد و یا افرادی در آن حاضر باشند بلکه همین که آن مکان معد حضور افراد باشد کفایت میکند. به عنوان مثال لابی هتلی که در طول شبانهروز محل رفتوآمد است در ساعت سه نصفه شب باز هم مکان عمومی است.
نکته: توصیه میشود چنانچه گردشگری به جرم شرب خمر متهم گردید
قبل از هرگونه اظهارات مبنی بر رد و یا تأیید آن، تقاضای ملاقات با یک وکیل دادگستری داده و با وی مشورت نماید.
منبع: کتاب راهنمای حقوقی سفر به ایران- مولف دکتر سعید بدخش- چاپ مهکامه